Electronica یک اصطلاح است که دربردارندهی طیف گستردهای از سبکها بر پایهی موسیقی الکترونیک است که نه تنها در مورد رقصیدن، بلکه برای سبکهایی که نیاز به تمرکز در شنیدن دارد نیز به کار می رود که دربردارندهی یک گروه گسترده از سبکهای پایهی الکترونیک مانند: Techno ،House ،Ambient ،Jungle و Industrial Dance و دیگر سبکها میباشد.
در اواخر دههی 1990، صنعت موسیقی در جریان اصلیاش Electronica را در میان خود پذیرفت و به اصطلاح از آن به عنوان چتری که پوشش دهندهی سبکهایی مانند Techno ،Big Beat ،Drum and Bass ،Trip Hop ،Downtempo و Ambient بود استفاده کرد. صرف نظر از اینکه این موسیقی توسط لیبلهای Label) Indie) برای موسیقیهای “زیر زمینی” کلاب های شبانه و صحنه های Rave (موسیقی های پر هیجان سبک های EDM) پخش شد ، با مجوز گرفتن توسط لیبلهای بزرگ تر و عرضه ی آن به جریان اصلی موسیقی به عنوان یک جایگزین رشدپذیر و با دوامتر تجاری به جای موسیقی Alternative Rock مورد استفاده قرار گرفت.

با این حال در اوایل سال 2010، صنعت متروکهی Electronica مورد توجه موسیقی رقص الکترونیک (EDM) قرار گرفت که یک اصطلاح با ریشه ای آکادمیک (دانشگاهی) بوده و آمیزش آن با فستیوال های موسیقی فضای باز و جریان اصلی موسیقیهای Post-rave، Electro House، Dubstep افزایش یافت. با این وجود این سبک در آمریکا به عنوان یک شاخه ی اصلیِ سطح بالا است که شامل گرووهای رقص می باشد که هم برای گوش دادن با هدفون مناسب می باشد و هم برای گوش دادن در مناطق باز و به اصطلاح چیل اوت مناسب است.
در مناطق دیگر جهان مخصوصا در انگستان سبک الکترونیکا یک واژه ی گسترده می باشد، اما آن یک موسیقی متمایل به رقص نمی باشد و شامل سبکهای نسبتا تجربی از موسیقیهای الکترونیک Downtempo می باشد. این بخش تا حدی با آنچه در خارج از انگلستان به عنوان موسیقی رقص هوشمند (IDM) شناخته میشود همپوشانی دارد.
سرعت این سبک بسته به نوع سبک تلفیق شده با آن متغییر است و محدودهی آن تقریبا از سرعت 65 Bpm که مورد استفاده ی سبک Downtempo میباشد تا 130 Bpm مورد استفاده در سبک های تکنو و هاوس می باشد متغیر است. مشخصه ی اصلی این موسیقی صداهای گوش نواز و واضح ریتمیک و ملودیکِ سازهای الکترونیکی می باشد. Electronica از پیشرفت در تکنولوژی موسیقی، مخصوصا سازهای موسیقی الکترونیکی، سینتیسایزرها، سکوئنسرهای موسیقی، درام ماشینها و DAW ها بهره میبرد.

با توسعهی این تکنولوژی، تولید آهنگهای الکترونیک و ضبط آنها در استودیوهای کوچکتر یا حتی استودیوهای خانگی برای افراد یا حتی گروههای کوچکتر امکانپذیر شده است. در طی همین زمان کامپیوترها استفاده از سمپلها و لوپها را به عنوان کیتهایی ساختاری برای ترکیبات صوتی، آسان کردند و این کار باعث به وجود آمدن یک دورهی آزمایشی خلاقانه و رشد اشکال جدیدی شد که برخی از آنها با عنوان Electronica شناخته شدهاند.
Electronica در حال حاضر شامل یک طیف گستردهای از شخصیتها و استایلهای موسیقیایی است، که با یک میل شدید به تولید موسیقی کاملا الکترونیکی پیوند یافته است. یک طیف که شامل شخصیتهای محبوبی از جمله Björk، Madonna، Goldfrapp و هنرمندان IDM (Intelligent dance music) مانند Autechre و Aphex Twin تا سبکهای جهت دار Dub ،Downtempo ،Downbeat و Trip Hop. Madonna و Björk به خاطر آلبومهای الکترونیک خود یعنی Ray of Light از مدونا و Post and Homogenic از Björk باعث شکل گیری فرهنگ آن سبک و اعتبار دادن به آن شدند.
هنرمندان Electronica که بعدا به موفقیت دست یافتند، ضبط کردن را در اواخر دههی ۱۹۸۰ قبل از عمومی شدن استفاده از لغت Electronica کار خود را شروع کرده بودند که شامل The Prodigy، Fatboy Slim، Daft Punk، The Chemical Brothers، The Crystal Method، Moby، Underworld و Faithless بودند. آهنگسازان Electronica اغلب اوقات نسخههای متفاوتی از ترکیب صداهای خود را خلق میکنند که با نام رمیکس شناخته شده است، این کار همچنین در اشکال موسیقیایی مرتبط مانند ambient، jungle و موسیقی electronic dance اتفاق می افتد. طیف گستردهای از الهامات در آهنگهای الکترونیکا ترکیب شدهاند.
در حدود اواسط دهه 1990 ، با موفقیت صدای Big Beat که توسط The The Brothers Chemical و The Prodigy در انگلستان به عنوان یک نمونه نشان داده شد و مورد توجه هنرمندان اصلی ، از جمله مادونا در همکاری با ویلیام اوربیت در آلبوم خود به نام Ray of Light و خواننده استرالیایی Dannii Minogue با آلبوم 1997 Girl خود، موسیقی این دوره شروع به تولید با بودجه بالاتر، افزایش کیفیت فنی با لایه های بیشتری نسبت به سایر اشکال دیگر موسیقی Dance کرد ، زیرا آنها توسط برخی لیبلهای ضبط بزرگ و شبکهی MTV به عنوان یک سبک بزرگِ جدید مورد حمایت قرار گرفتند.
منبع دیجی سنتر هرگونه کپی برداری پیگرد قانونی دارد.